Openingsgedicht van de bijeenkomst van 10 november

De spanning voorbij

Daar stond ik, alleen en verlaten
En de anderen hadden het niet in de gaten

Ik stond te trillen, te schudden en te rillen
En ik dacht “wat zou dit lichaam nu van mij willen”

De boog staat gespannen van het plotselinge alleen zijn
Een harnas om mij heen en ik voel mij klein

Elke spier in mijn lijf voelt als staaldraad
Elke beweging houterig, schokkerig, pijnlijk en niet kordaat

Op je hoede voor de nieuwe realiteit
En het besef: ik ben mijzelf kwijt

De wens voor nieuwe ruimte en het harnas afgooien
Mijn lijf verzorgen en in de nieuwe realiteit plooien

De ontspanning geeft ruimte aan mijn nieuwe realiteit en rol
De vrijheid om te bewegen zonder spanning en tol

Rouwen in ontspanning en vrij bewegen
Dat is voor eenieder beschikbaar en weggelegen

De aandacht verplaatsen van lijf naar omgeving
Dat geeft de opening voor nieuwe betekenis en zingeving

Rudy