Openingsgedicht van de bijeenkomst van 10 november
De spanning voorbij
Daar stond ik, alleen en verlaten
En de anderen hadden het niet in de gaten
Ik stond te trillen, te schudden en te rillen
En ik dacht “wat zou dit lichaam nu van mij willen”
De boog staat gespannen van het plotselinge alleen zijn
Een harnas om mij heen en ik voel mij klein
Elke spier in mijn lijf voelt als staaldraad
Elke beweging houterig, schokkerig, pijnlijk en niet kordaat
Op je hoede voor de nieuwe realiteit
En het besef: ik ben mijzelf kwijt
De wens voor nieuwe ruimte en het harnas afgooien
Mijn lijf verzorgen en in de nieuwe realiteit plooien
De ontspanning geeft ruimte aan mijn nieuwe realiteit en rol
De vrijheid om te bewegen zonder spanning en tol
Rouwen in ontspanning en vrij bewegen
Dat is voor eenieder beschikbaar en weggelegen
De aandacht verplaatsen van lijf naar omgeving
Dat geeft de opening voor nieuwe betekenis en zingeving
Rudy
